Morgen begint het Brits Open. Deze oudste Major is volgens velen de belangrijkste in golf. Er wordt op Royal Portrush gestreden om de Claret Jug en tevens de titel ‘Champion Golfer Of The Year’. Het Brits Open heeft haar bekendheid te danken aan de rijke historie van het toernooi. Het toernooi wordt veelal op dezelfde banen gehouden, dit zorgt voor veel herinneringen aan de beste en slechtste schoten en aan oud-kampioenen. Het is dit jaar pas de tweede keer ooit dat het toernooi op Royal Portrush gespeeld wordt. De voornaamste redenen hiervoor zijn de moeilijke bereikbaarheid en het geringe aantal accommodaties in de buurt van de Noord-Ierse golfbaan. Lees in de blog van deze week alles over het toernooi. Aan het eind van de blog zullen we – zoals u inmiddels van ons gewend bent – de favorieten en dark horses van leden van team Golftime bekendmaken.
Deze week is het al de 148e editie van het Brits Open. Het eerste officiële ‘Open Championship’ (zoals deze Major ook wel genoemd wordt) werd in 1872 gespeeld. Daarvoor werd al wel 11 jaar een soortgelijk toernooi gehouden, maar dit werd enkel op één baan (Prestwick) gespeeld. De winnaar van deze edities kreeg de ‘Challenge Belt’. De editie van 1872 was de eerste ‘echte’ editie, omdat er vanaf dat jaar sprake was van een rotatiesysteem tussen verschillende banen in Schotland. Vanaf dit jaar werd de naam van iedere winnaar in de ‘Claret Jug’ gegraveerd. De Claret Jug is nooit bezit van de winnaar. Hij mag hem een jaar bij zich houden en moet hem voorafgaand aan de volgende editie weer inleveren. Wel krijgt de winnaar een gouden medaille die hij mag houden. Als een speler het toernooi 3 keer heeft gewonnen, krijgt hij een replica van de Claret Jug.
Fransman Jean van de Velde speelde een super toernooi op Carnoustie in 1999. Toen hij op de laatste tee aan kwam, wist hij dat hij genoeg zou hebben aan een double bogey (6) om het toernooi op zijn naam te schrijven. De reeks fouten die hij daarna maakte, is werkelijk onverklaarbaar.
Om te beginnen koos hij ervoor om een driver van de tee te slaan. Met het kiezen van deze club bracht hij de ‘Barry Burn’[i] in play. Hier kwam hij nog mee weg, de bal miste het smalle kreekje en lag droog, maar wel in de rough. Vanuit deze rough werd de volgende ondenkbare beslissing gemaakt. Van de Velde verkoos een ijzer 2 naar de green boven een veilige lay-up met een mid-ijzer. Deze ijzer 2 sloeg hij hard naar rechts de grandstand in, van waar hij terug kickte naar de baan.
Wie denkt dat van de Velde nederig zou zijn na het wegkomen met het maken van 2 enorme fouten, heeft het mis. Vanuit de taaie Schotse rough probeerde hij wederom een bal naar de green te slaan. Deze belandde midden in de hiervoor genoemde Barry Burn, ongeveer een centimeter onder het wateroppervlak. Omdat de bal zo ondiep lag, heeft van de Velde zijn schoenen en sokken uitgetrokken om de kijken of het spelen van de bal tot de mogelijkheden behoorde. Toen hij eenmaal in de kreek stond maakte hij zijn enige verstandige beslissing van de hole: hij nam een drop.
Na al deze fouten had Van der Velde aan een up & down nog steeds genoeg om het toernooi te winnen, ware het niet dat hij zijn wedge in de bunker rechts voor de green sloeg. Vanuit deze bunker maakte hij wel een knappe up-and-down om alsnog terecht te komen in de play-off. Deze play-off speelde hij over 4 holes tegen Justin Leonard en Paul Lawrie. Lawrie wist de play-off te winnen en ging de geschiedenisboeken in als de minst bekende ‘Champion Golfer Of The Year’ aller tijden.
Hieronder een kleine lijst van noemenswaardige prestaties die door de jaren heem op het Brits Open zijn neergezet:
De lage landen worden dit jaar door 2 spelers vertegenwoordigd, Joost Luiten en Thomas Pieters. Hieronder een klein stukje over de eerdere edities die Luiten en Pieters hebben gespeeld, met wie en hoe laat ze spelen. Let wel op, de tijden die er staan zijn lokale tijden. In Nederland en België starten ze dus een uur later dan hieronder staat.
Joost zal de eerste twee rondes met Lucas Glover en Nino Bertasio spelen. Donderdag slaan ze om 14.15 af en vrijdag om 9.14. Joost speelt voor de zesde keer mee in het Brits Open. In zijn 5 eerdere edities wist hij niet verder te komen dan een 44e plaats. Deze notering behaalde hij in 2017 op Royal Birkdale. Van de 5 eerdere deelnames haalde hij wel 3 maal het weekend, toch een noemenswaardige prestatie.
Pieters doet al voor het 4e jaar op rij mee aan het Brits Open. De eerste 2 dagen speelt Pieters met Keith Mitchell en Tyrrell Hatton. Ze zullen op donderdag om 12.42 starten, op vrijdag slaan ze om 7.41 af. Pieters miste nog nooit de cut, maar heeft ook nog geen hoofdrol kunnen spelen in het toernooi. Zijn beste notering is zijn 28e plek van vorig jaar. Zijn 20e plek in het Schotse Open van vorige week bewijst wel dat hij zich thuis voelt op linksbanen. Pieters is bovendien niet bang om laag te gaan, hij maakte 23 birdies in 4 rondes op Rennaissance vorige week. Als je al deze feiten op een rij zet, is er geen reden om Pieters af te schrijven deze week.
Henrik Stenson, na een goed optreden in het Schots Open afgelopen week is dit een goede kanshebber voor de winst op Portrush. In het verleden heeft Stenson al bewezen dat hij goed overweg kan op linksbanen. In 2016 won hij op Royal Troon het Brits Open – zoals u hierboven leest - met een toernooirecord. Stenson kan ook erg goed omgaan met de druk die het spelen van Majors met zich meebrengt.
Ian Poulter. Als outsider voor een Brits Open is de kans op slagen als je voor een speler uit het Verenigd Koninkrijk gaat. Ian Poulter is dan de aangewezen persoon. In Ryder Cup jaren hebben we kunnen zien dat hij zich als geen ander op kan laden voor bepaalde weken in het jaar. Ik volg Poulter tevens op social media en daaruit is zeker te concluderen dat hij al weken bezig is met dit toernooi. Met 3 top-10 finishes en een 10e plek in de Race to Dubai dit seizoen zou het mij weinig verbazen als hij een goed toernooi speelt op Royal Portrush.
Rory Mcilroy is de absolute topfavoriet voor de winst in dit toernooi. ‘Rors’ heeft werkelijk alles mee om dit toernooi op zijn naam te schrijven. Hij verkeert in goede vorm en heeft zijn naam al een keer in de Claret Jug laten graveren. Het is bovendien een thuiswedstrijd voor de 30-jarige Noord-Ier, die in 2005 als amateur een 11-onder 61 liet noteren op de moeilijke baan bij Portrush. Hij verpletterde daarmee het baanrecord, dat tot die tijd op 64 stond en was toen pas 16 jaar jong!
Eddie Pepperell was vorig jaar onverwacht al dichtbij de eindoverwinning. Nadat hij op zaterdag gefrustreerd de baan af kwam en dacht dat zijn kansen verspeeld waren genoot hij van een feestje en dronk net iets te veel. Met een kater op de zondag liet hij een 67 noteren, waarmee hij onverwacht lang in een kansrijke positie verkeerde om de Claret Jug mee naar huis te nemen. Hij eindigde uiteindelijk als 6de. Dit jaar zien we Eddie pas op zondagavond in de pub, met de Claret Jug in de hand.
Brooks Koepka eindigde in de top 2 in zes van de laatste negen Majors die hij speelde. De huidige nummer 1 van de wereld heeft 4 majors op zijn naam staan en presteert het best op de grote podia. In The Open kwam hij vorig jaar niet verder dan een gedeeld 39e plek. Hij heeft wel al twee top-10 noteringen op zijn naam staan in dit toernooi. Zijn caddy, Ricky Elliott, komt uit Portrush en kent de baan als geen ander.
Matt Wallace komt in de grote toernooien steeds vaker bovendrijven. In het PGA Championship deelde hij de 3e plek en tijdens het US Open de 12e plek. Vorige week tijdens het Schots Open voegde hij hier een gedeeld 14e plek aan toe. Vorig jaar deed hij voor het eerst mee aan deze Major en miste hij op één slag de cut. Dit jaar laat hij zijn goede vorm in Majors ook hier zien.
[i] De Barry Burn is een kreekje dat over de 18e en 1e hole van Carnoustie kronkelt. De Barry Burn komt twee keer in het spel op de 18e hole.
9,1 bij Klantenvertellen
